وقت خوش در آثار سعدی شیرازی 2 ("وقت خوش"بهشت نقد تصوف و عرفان) 64

در این مدت که ما را وقت خوش بود*

ز هجرت ششصد و پنجاه و شش بود(گلستان -دیباچه)

کی برست این گل خندان و چنین زیبا شد؟!

آخر این غوره نوخاسته چون حلوا شد؟!

دیگر این مرغ کی از بیضه برآمد که چنین

بلبل خوش‌سخن و طوطی شکرخا شد؟!

عقل را گفتم از این پس به سلامت بنشین!

گفت خاموش که این فتنه دگر پیدا شد

پر نشد چون صدف از لؤلؤ لالا دهنی

که نه از حسرت او دیده ما دریا شد

سعدیا! غنچه سیراب نگنجد در پوست

وقت خوش دید* و بخندید و گلی رعنا شد(سعدی- غزل 191)

زلیخا چو گشت از می عشق مست

به دامان یوسف در آویخت دست

چنان دیو شهوت رضا داده بود

که چون گرگ در یوسف افتاده بود

بتی داشت بانوی مصر از رخام

بر او معتکف بامدادان و شام

در آن لحظه رویش بپوشید و سر

مبادا که زشت آیدش در نظر

غم آلوده یوسف به کنجی نشست

به سر بر ز نفس ستمکاره دست

زلیخا دو دستش ببوسید و پای

که ای سست پیمان سرکش درآی

به سندان‌دلی روی در هم مکش

به تندی پریشان مکن وقت خوش*

روان گشتش از دیده بر چهره جوی

که برگرد و ناپاکی از من مجوی

تو در روی سنگی شدی شرمناک

مرا شرم باد از خداوند پاک(بوستان- باب نهم)

بسامد تکرار وقت در آثار سعدی:(غزليات ۵۰ بار -رباعیات ۷ -بوستان ۳۰ -مواعظ غزلیات ۷ -قصائد ۱۶ -مراثی ۲ -مواعظ رباعیات ۲ -مواعظ عربی ۱-ملحقات دیوان ۱-مواعظ ۵ -گلستان ۳۵-رسائل نثر ۱۴ -مجالس پنجگانه ۶ )

دکتر مهدی صحافیان

آرامش و پرواز روح

+ نوشته شده در دوشنبه ۱۴۰۲/۰۹/۲۷ ساعت ۱۰:۵۶ ق.ظ توسط مهدی صحافیان  |