وقت و وقت خوش در غزلیات حافظ 3("وقت خوش"بهشت نقد تصوف و عرفان) 72

شرممان باد ز پشمینه آلوده خویش

گر بدین فضل و هنر نام کرامات بریم

قدر وقت* ار نشناسد دل و کاری نکند

بس خجالت که از این حاصل اوقات بریم(غزل 373)

خدا را کم نشین با خرقه‌پوشان

رخ از رندان بی‌سامان مپوشان

در این خرقه بسی آلودگی هست

خوشا وقت* قبای می‌فروشان(غزل 386)

بلبل، ز شاخِ سرو، به گلبانگِ پهلوی

می‌خوانْد دوش، درسِ مقاماتِ معنوی

این قصّه‌ عجب شِنو: از بختِ واژگون

ما را بِکُشت یار، به انفاسِ عیسَوی

خوش وقتِ* بوریا و گدایی و خوابِ امن

کاین عیش، نیست درخورِ اُورَنگِ خسروی(غزل486)

دکتر مهدی صحافیان

آرامش و پرواز روح

+ نوشته شده در سه شنبه ۱۴۰۲/۱۰/۱۲ ساعت ۱۲:۴۶ ب.ظ توسط مهدی صحافیان  |