دریافتهایی از خواجه شمس الدین حافظ شیرازی(لسان الغیب) ۱۶

به قصد جان من زار ناتوان انداخت 
لسان الغیب در حال خوشش به نقطه صفر آفرینش سفر می کند.
ابروی زیبایت به قصد جان من خم شد.( من در این حال خوش توجه تو را در نقطه آغاز دریافت می کنم).
بیت۲:در نقطه صفر (پیش و همراه  همه چیز)پیش از طرح و نقش و رنگ جهان عشق و شوق آفریننده به آدمی بود.همان که با سفر جان قابل دسترسی حافظ است.
بیت۳:چشم زیبای تو (توجه مملو از شوقت) فراتر از زیبایی نرگس سبب آفرینش می شود.
بیت۴:در حالی که مستی و عرق زیبایی روی صورتت نشسته از کنار چمن می گذری و آتش در ارغوان می اندازی.
بیت ۵و ۶:به شوق دهان زیبایت از چمن گذشتم چون گمان کردم دهانت غنچه است.وقتی بنفشه با ناز گیسوی خود را گره میزد باد صبا حکایت زلف تو را بازگو کرد.
بیت۷:وقتی یاسمن را به روی سپید تو مانند کردم، از روی شرم خاک در دهان انداخت.( نهایت انکار و اقرار به زیبایی معشوق)
بیت ۸و۹: وقتی هنوز به حال خوش دست پیدا نکرده بودم، ازین شراب پرهیز می کردم اما اکنون که آن را قسمت ازلی(حضور خداوند در اثر شراب حال خوش) خود می دانم خرقه ام را با آن می شویم.
بیت۹: بی تردید گشایش جان حافظ در خرابی شراب ازلی بود.
بیت ۱۰: اکنون که بنده خواجه جهانم جهان به کامم هست.
ایهام خواجه جهان:
خداوند.پیامبرص.حافظ که در حال خوش خواجه جهان شده و بندگی و مواظبت این حال را می کند. 

دکتر مهدی صحافیان
آرامش و پرواز روح