چرا عارفان بزرگی چون حافظ اشعری هستند؟!

اشعریان به تفرقه و جمع اعتقاد دارند
به این معنا که صفات در مرحله ذات حق یکی هستند و در مرحله افعال دچار تفرقه می شوند.

در بحث علیت اشعریان به عادت اعتقاد دارند. چون علیت مخالف توحید حقیقی است و ظهور حق دیده نمی شود زیرا خداوند هم جدا از آفرینش نیست و هم آفرینشش تمام نشده است.
" چون فعلی ظاهر گردد بر آدمی نه از جنس افعال آدمیان، لا محاله فاعل آن حق بود و اعجاز و کرامت جمله بدین مقرون بود. پس افعال معتاد جمله تفرقه باشد و ناقض عادت جمع[علیت ] از آنچه یک شب به قاب قوسین شدن معتاد نیست و آن جز فعل حق نباشد و از آتش ناسوختن معتاد نیست و آن جز به فعل حق نیست.
پس حق تعالی انبیا و اولیا خود را این کرامت بداد و بیعت ایشان را بیعت وی و طاعت ایشان طاعت وی بود(سوره فتح/۱۰ و نسا/۸۰)
کشف المحجوب  باب الجمع والتفرقه
حکیم ملا صدرا نیز با بیانی دیگر علیت را تفسیر می کند که در قسمت بعد می آید .

آرامش و پرواز روح