ذکر ابوسعید در تمهیدات عین القضاه همدانی2 ("وقت خوش"بهشت نقد تصوف و عرفان) 40

تا عاشق را در عالم صورت و عالم معنی قبله‌ای بود به جز جمال معشوق، صادق نبود بلکه اگر به اختیار روی به قبله آرد مشرک بود. شیخ ابوسعید ابوالخیر* قَدّس اللّهُ روحَهُ بر سر روضۀ پیر خود ابوالفضل حسن سرخسی که مقتدای او بود در طریقت به جمال ذوالجلال مکاشف شد روی دل به حضرت بی جهت او آورد گفت:

ظاهر شده است این‌جا، معدن جود و کرم

قبلۀ ما روی دوست، قبلۀ هر کس حرم

اگر این معنی در بتکده روی نماید روی به بت باید آورد و زنّار گاه‌گاه بر میان وقت باید بست و از غم برست و به یقین باید دانست که عاشق گرانمایۀ سبک‌رو را هر چیز که جز معشوق است حجاب راه معشوق است:

کعبه و بتخانه حجابند و بس

روی دلم سوی رخ یار کو

قبله بدل گشت درین ره مرا

خیز بگو قبلۀ کفار کو

ای عزیز چون خطاب مستطاب جاءَ الحقُّ وَ زَهَقَ الباطِل وارد گشت بتان مکه از لذت بشارت ظهور نور حق درروی افتادند خَرّوا له سَجَّدا..

تا قبلۀ عشاق جهان روی تو شد

روی بت و بتگران همه سوی تو شد

چوگان سر زلف تو رهبان چو بدید

انگشت بر آورد و یکی گوی تو شد(فصل سوم و چهارم-لوایح)

دکتر مهدی صحافیان

آرامش و پرواز روح

+ نوشته شده در سه شنبه ۱۴۰۲/۰۸/۰۲ ساعت ۵:۴۹ ب.ظ توسط مهدی صحافیان  |