وقت خوش در آثار مولانا 4 ("وقت خوش"بهشت نقد تصوف و عرفان) 69

قال اطعمنی فانی جایع

(حسام الدین:به من طعام معنوی بده که گرسنه ام)

واعتجل فالوقت* سیف قاطع

(و در این باره بشتاب که وقت مانند شمشیر تیز سریعا می گذرد)

صوفی ابن الوقت*باشد ای رفیق

نیست فردا گفتن از شرط طریق(دفتر اول مثنوی)

کاندرین فرصت کم افتد این مناخ

تو ز یارانی و وقت* تو فراخ

مزدحم می‌گردیم در وقت* تنگ

این نصیحت می‌کنم نه از خشم و جنگ

احمدا نزد خدا این یک ضریر

(عبس/4-1 معجزه قرآن در احترام به انسان بر اساس صفای درونی)

بهتر از صد قیصر است و صد وزیر(دفتر دوم)

بایزید اندر سفر جستی بسی

تا بیابد خضر وقت* خود کسی

دید پیری با قدی همچون هلال

دید در وی فر و گفتار رجال(دفتر دوم)

آنکه او بی‌درد باشد ره‌زن است

زانکه بی‌دردی انا الحق گفتن است

آن انا بی وقت* گفتن لعنت است

آن انا در وقت* گفتن رحمت است

آن انا منصور رحمت شد یقین

آن انا فرعون لعنت شد ببین(دفتر دوم)

آنکه او موقوف حال است آدمی است

کو به حال افزون و گاهی در کمی است

صوفی ابن الوقت* باشد در منال

لیک صافی فارغ است از وقت* و حال

حال‌ها موقوف عزم و رای او

زنده از نفخ مسیح‌آسای او

عاشق حالی نه عاشق بر منی

بر امید حال بر من می‌تنی(دفتر سوم)

دکتر مهدی صحافیان

آرامش و پرواز روح

+ نوشته شده در شنبه ۱۴۰۲/۱۰/۰۹ ساعت ۱۰:۵۵ ق.ظ توسط مهدی صحافیان  |