وقت و وقت خوش در آثار جامی 2 ("وقت خوش" بهشت نقد تصوف و عرفان) 75

خارج از اختلاف روز و شب است

وقت* را گاه ابن و گاه اب است

این وقت* است اگر تصرف حال

باشد او را محول احوال

ور ز قید تصرفش به در است

وقت فرزند اوست او پدر است

نیست او ابن وقت* ابوالوقت* است

وقتش ایمن ز وصمت و مقت است

وقت‌ها* را به قدرت مولا

می کند صرف افضل و اولی(هفت اورنگ-دفتر اول)

وقت* را گفته‌اند تیغ بران

که بود بی توقفی گذران

هر کجا تیز بگذرد چون تیغ

وا نگردد به وای‌وای و دریغ

گرچه باشد گذشتش نفسی

لیک تاثیر او قوی است بسی

اثرش بر دلی که می‌آید

ابدالآبدین همی پاید

جهد کن کان اثر چنان باشد

که تو را آرزوی جان باشد

قاطع از بهر دشمن است این سیف

تو کشی دوست حیف باشد حیف

تیغ در دست توست دشمن کش

خاصه آن را که هست دشمن هش(هفت اورنگ-دفتر اول)

دکتر مهدی صحافیان

آرامش و پرواز روح

+ نوشته شده در دوشنبه ۱۴۰۲/۱۰/۲۵ ساعت ۷:۵۵ ق.ظ توسط مهدی صحافیان  |