نقد وقت و بهشت نقد در شعر صائب 2 ("وقت خوش"بهشت نقد تصوف و عرفان) 105

جماعتی که ز تلخی زنند جوش نشاط

به هر مذاق چو می خوشگوار می‌گردند

به نقد وقت* گروهی که دل نمی‌بندند

همیشه خرج ره انتظار می‌گردند(غزل 3907)‌

دل خود را کسی چون جمع سازد

در آن کشور که امنیت نباشد

مشو از پاس نقد وقت* غافل

که بخل این‌جا کم از همت نباشد(غزل 4524)

عریان‌تنی است جامه احرام شوق ما

دامن به دست خار مغیلان نمی‌دهیم

یوسف به سیمِ قلب فروشی نه کار ماست

از دست، نقد وقت* خود آسان نمی‌دهیم(غزل 5894)

چه باشد قطره آبی که نتوان دست از آن شستن؟

هم از گرد یتیمی خاک در چشم گهر می‌زن

نثار تازه‌رویان ساز، نقد وقت* را صائب

در ایام بهاران از زمین چون دانه سر می‌زن(غزل 6125)

بی تأمل صرف نقد وقت* در دنیا کنی

چون به کار حق رسی، امروز را فردا کنی

دست خود از چرک دنیا گر توانی پاک شست

دست در یک کاسه با خورشید چون عیسی کنی( غزل 6723)

آنچه آن روی لطیف از سایه مژگان کشید

کی عذار ماه مصر از سیلی اخوان کشید؟

عاشقان را از تمتع مانعی جز شرم نیست

در حریم وصل می باید مرا هجران کشید

می‌توانی گنج ها از نقد وقت* اندوختن

گر توانی پای خود چون کوه در دامان کشید**(متفرقات 260)

**اقتباس از سعدی:اگر پای در دامن آری چو کوه/سرت ز آسمان بگذرد در شکوه(بوستان سعدی-باب هفتم)

دکتر مهدی صحافیان

آرامش و پرواز روح

+ نوشته شده در شنبه ۱۴۰۳/۰۳/۱۹ ساعت ۸:۵۵ ق.ظ توسط مهدی صحافیان  |